Wie is de Vrouw achter Uitzonderlijk Apart
Dag lief mens,
graag vertel ik je wat meer over wie ik ben en de weg die ik heb afgelegd in het leven.
Mijn naam is Nicole Gerards. Ik ben geboren in het Limburgse Vaals op 10 mei 1972. Als kind al voelde en zag ik meer dan anderen. Mijn ouders wisten hier niet mee om te gaan, iets wat ik intuïtief aanvoelde en altijd voor mezelf heb gehouden. Ik voelde dat mijn omgeving hier niet voor openstond en dat anderen niet hetzelfde zagen en voelden als ik. Ik was als kind vaak bang als ik in bed lag en vroeg dan ook vaak om aandacht en probeerde het bed-ritueel zo lang mogelijk te rekken, tot ergernis van mijn ouders, die de onderliggende reden niet begrepen.
Mijn interesse in het paranormale, astrologie en dergelijke bleef, ook toen ik naar de middelbare school ging. Op school vond ik weinig aansluiting bij leeftijdsgenootjes en ik had dan ook maar een paar vriendinnen, die net als ik, buitenbeentjes waren of die zich aangetrokken voelden tot mijn "anders zijn". Ik werd, vooral op de middelbare school, ernstig gepest. Dat ik rood haar heb, maakte het er allemaal niet makkelijker op en uiteraard was dit koren op de molen van de pesters.
Als kind was ik erg eenzaam. Ik voelde me niet begrepen, niet gezien en niet gehoord. Niet door mijn ouders, maar ook niet door anderen. Dit resulteerde erin dat ik me onzichtbaar ging maken, steeds meer op de achtergrond bleef en stil en teruggetrokken was. Ik leefde grotendeels in mijn eigen wereldje, waar ik me veilig voelde.
Na de middelbare school ging ik een opleiding in de zorg volgen, maar ik kon me niet verenigen met de manier waarop er met cliënten werd omgegaan en ik stopte met dit werk en ging noodgedwongen in een winkel werken, want er moest tenslotte brood op de plank komen.
In die tijd, begin jaren 90, leerde ik mijn eerste vriendje kennen. Mijn ouders hadden direct een hekel aan hem, maar ik was verblind omdat er eindelijk iemand was die mij aandacht en liefde gaf. Althans dat dacht ik. Achteraf bleek deze man een narcistische persoonlijkheidsstoornis te hebben en ben ik door hem misbruikt op allerlei vlakken. Ik heb na anderhalf jaar zelf een punt achter deze relatie gezet.
Niet lang nadat ik deze relatie had beëindigd, leerde ik een man kennen, die heel zachtaardig was en onze vriendschap groeide al snel uit naar meer. Na 4 jaar samenwonen, trouwden we in 1999 en kregen 2 kinderen. In 2000 werd onze dochter geboren en in 2001 onze zoon. Beide zeer gevoelige kinderen, elk op hun eigen unieke wijze. Rond die periode kwam mijn spirituele ontwikkeling echt op gang.
Ik kwam in aanraking met reiki, engelen, gidsen, edelstenen enz. en zette de eerste bewuste stappen op het spirituele pad.
Ik ging naar een medium die mij vertelde dat ik helende handen heb, een oude ziel ben, een lichtwerker; dat ik een missie heb hier op aarde. Er werd toen heel veel duidelijk, zoals dat mijn kinderen en ik hooggevoelig zijn en dat ik helende gaven heb, maar er waren ook stukjes van de puzzel die pas later in elkaar zouden vallen, zoals welke missie ik heb hier op aarde. Ik volgde allerlei cursussen op het gebied van spirituele ontwikkeling en in 2004 deed ik reiki 1, een jaar later reiki 2 en in 2008 werd ik gewijd tot reiki-master.
Ik ging werken met orakelkaarten en later met tarotkaarten. Ik ging readings geven aan mijn collega's (Ik werkte toen nog als kledingverkoopster) en zij waren verbluft over hoe accuraat mijn readings waren.
Toen ik in 2005 werd gewijd tot reikimaster, vroeg de reikimaster die mij ging inwijden of ik zeker wist dat ik deze stap wilde zetten, want als je die stap éénmaal hebt gezet, is er geen weg meer terug. Ik zei volmondig JA. Ik wist dat het geen makkelijke weg zou zijn, maar ik wist ook dat dit MIJN weg was. Ook wist ik toen al onbewust, dat het huwelijk met de vader van mijn kinderen niet zou standhouden. En hoewel hij mijn keuzes nooit in de weg heeft gestaan en mij nooit bewust heeft belemmerd op mijn weg, groeiden mijn man en ik uit elkaar en besloot ik in 2008 dat ik bij hem weg zou gaan.
Op mijn werk liep het ook allemaal al een tijdje niet lekker en na een moeilijke periode, waarin ik veel tegenwerking ondervond van het bedrijf, nam ik ontslag en startte in 2009 mijn praktijk, toen nog "Light of the Soul". In diezelfde periode ging ik definitief weg bij mijn man en vluchtte in de armen van een ander. Samen met onze twee kinderen verhuisde ik naar Noord Brabant en we trokken in bij mijn nieuwe liefde.
In 2011 stapte ik voor de tweede keer in het huwelijksbootje, al voelde ik ook deze keer onbewust al dat ook dit huwelijk geen stand zou houden. Een jaar later kwamen al de eerste twijfels over deze relatie, maar durfde ik de realiteit nog niet onder ogen te zien. Nadat ik in 2014 mijn tweelingziel leerde kennen, liepen de spanningen in mijn huwelijk snel op en besefte ik dat mijn man narcistische trekken vertoonde en onze relatie toxisch was. In het geheim begon ik voorbereidingen te treffen om bij mijn man weg te gaan en na jaren in angst geleefd te hebben, kreeg ik een woning toegewezen en kon ik in januari 2017 samen met mijn kinderen verhuizen naar een appartement in Weert en werd de scheiding aangevraagd.
Vanwege de kinderen had ik altijd contact gehouden met mijn eerste man en hij stond meteen klaar om ons te helpen. Tot op de dag van vandaag heb ik een goed contact met de vader van mijn kinderen, ondanks dat we totaal verschillend in het leven staan. Iets waar ik intens dankbaar voor ben.
In Weert begonnen we opnieuw met hulp van mijn ouders en de vader van mijn kinderen. Er volgden een aantal moeilijke jaren, met de nodige obstakels en uitdagingen. In die jaren heb ik armoede gekend, al voelde ik me nooit arm en was ik blij en dankbaar voor alles wat op mijn pad kwam. Ik heb in die jaren heel veel mogen helen en heb een enorme transformatie ondergaan, mede doordat ik in een tweelingziel-proces zat. Het contact met mijn tweelingziel werd in 2018 verbroken en ook dit was nodig om verder te groeien naar onvoorwaardelijke liefde.
In september 2020 was ik zover dat ik mijn twin kon loslaten. Ik had mijn neus vol van het hele tweelingziel-proces en ik was er klaar mee! Ik besloot om me echt helemaal op mezelf en mijn leven te richten. Ik besloot om, naast mijn healing en reading-werk, met de verkoop van edelstenen en aanverwante artikelen te starten. Spirit of Gaia was geboren. Inmiddels zijn de praktijk en de webshop samengevoegd onder de naam Uitzonderlijk Apart.
In mei 2021 kon ik mijn twin echt loslaten, hem laten zijn en alle verwachtingen los laten. Ik dacht dat nu eindelijk rust zou komen, maar niets was minder waar. In Oktober 2021 stond mijn wereld weer op zijn kop. Mijn moeder had tijdens een lelijke val haar heup gebroken. Ik werd van de ene op de andere dag mantelzorger voor mijn beide ouders, want al snel bleek dat mijn vader vanwege zijn dementie niet alleen thuis kon blijven en ook mijn moeder kon niet meer thuis wonen. Na 5 maanden, gescheiden van elkaar te zijn geweest, vonden we een plek voor hen samen in een verzorgingshuis.
Ik had gedacht/gehoopt dat er rust in de tent zou komen, maar niks was minder waar. Ik belandde zelf in het ziekenhuis met een longontsteking, mijn moeder brak haar andere heup en kreeg ook de diagnose dementie. Ik kocht het huis van mijn ouders en verhuisde terug naar het huis in Vaals waar ik geboren en getogen ben. Dit alles riep natuurlijke de nodige emoties en triggers op, wat ervoor zorgde dat ik in 2022 weer door een transformatie-proces ging en de wonden uit mijn jeugd, mijn moederwond kon helen. Een heftig proces, voor mijzelf en ook voor mijn ouders, met name mijn moeder. Ik heb de wonden mogen helen van de generaties vrouwen voor mij. Een proces waar ik al jarenlang in zat en dat nu tot een hoogtepunt kwam.
Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en voelde mij het grootste deel van mijn leven niet gezien, niet gehoord en niet begrepen. In de afgelopen jaren heb ik heel veel mogen helen, transformeren en loslaten. Ik heb de gave om, hoe zwaar de lessen ook zijn, die het leven mij geeft, toch positief te blijven en weer op te krabbelen. Ik zie alles wat mij ooit overkomen is als lessen die ik mocht leren en waar ik elke keer weer sterker uit ben gekomen. Mijn leven gaat nog steeds niet over rozen, ook ik mag nog leren en groeien, maar ik omarm elke les in het vertrouwen dat ik altijd weer op mijn pootjes terecht kom en het Universum voor mij zorgt.
Alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt zie ik als een geschenk, want het heeft me gevormd tot de vrouw die ik nu ben. Ik ben er sterker uit gekomen en heb ontzettend veel geleerd, heb heel veel mogen helen en ben dichter bij mezelf gekomen. Ik ben intens dankbaar voor alles en iedereen op mijn pad. Het pad waar ik voor gekozen heb...
Ik kan jouw pad niet voor je lopen, maar ik loop graag een stukje met je mee...